Ik leg an puin

Volgende keer misschien. Dat schreef ik vorig jaar in klaar voor de start. Daarmee bedoelde ik te zeggen dat ik in 2011 in plaats van één, twee rondjes Puinduinen zou lopen. Niet dus. Het is bij 1 rondje gebleven. Als ik (nog) minder verstandig was, had ik het wel gedaan. Achteraf ben ik een tikkie ongerust dat zelfs dat ene rondje teveel zal blijken te zijn. De komende dagen zullen het leren. Hoezo dan? Nou, ik lijk al drie weken iets te hebben dat ook wel ‘harde kuiten’ schijnt te heten. Mogelijke oorzaak: te snel en te veel opvoeren van trainingsbelasting. Het lijkt op spierpijn, maar dat is het niet. De eerste keer dat ik er last van had was in de week na de oliebollencross in Delft. Niets van aangetrokken en die week drie keer getraind. Op 8 januari meegedaan met de oliebollencross in Den Haag. De week daarna ook weer niets van aangetrokken en twee keer getraind. Wat bleek? Het ging niet vanzelf weg. Gut, gek he?

Omdat ik deze editie van de Puinduinrun per sé mee wilde doen, heb ik afgelopen week – met moeite – verplicht rust gehouden. Op gisteren na, toen ik met de vaste zaterdaggroep meegetraind heb. Effe testen. Hmmm, twijfelgevalletje. Gewoon gáán dus.

Vorig jaar was dit mijn allereerste wedstrijd. Vandaag wil ik in ieder geval een betere tijd neerzetten. Ook hoop ik te merken dat mijn conditie is verbeterd. M’n zelfgeknutselde strategie is als volgt. Alle trappen op: wandelen. Alle trappen af: zo snel als ik het aandurf. Alle stukken daartussen: zo hard als ik kan. Ik hoef mezelf niet te sparen voor een tweede of derde ronde, dat scheelt.

Om een lang verslag kort te maken: de strategie werkt. Tot aan de eerste trap niet te snel en niet te langzaam. Beetje inhalen links en rechts, ik loop geloof ik ergens halverwege het deelnemersveld. Rond de vijver kom ik achter twee dames te lopen die elkaar uitgebreid vertellen dat ze een vreselijke hekel hebben aan crossen: “getsie, die vieze blubbermodder”. Om te voorkomen dat ik met ze in discussie ga, haal ik ze maar gauw in. Twee heren die in de bocht naar links ineens rechtsaf slaan, zorgen voor enige verwarring bij de kletsende dames. Ze lopen de heren die op weg zijn naar een geschikte boom, bijna blindelings achterna. Ik kan een grinnikje niet onderdrukken.

De trap neem ik wandelend, zoals gepland (rennen is geen optie). Boven aangekomen lukt het me zowaar om het tempo direct weer op te schroeven. Vorig jaar, herinner ik me dat ik op dit punt eerst een meter of tien moest bijkomen. Het veld is nog niet helemaal uitgedund en op weg naar beneden gaat het in rustig tempo. Links en rechts weer een beetje inhalen. Zo gaat het verder omhoog en omlaag. Een leuke ontdekking is dat ik voor het eerst nu eens niet wordt ingehaald door de atleten die al bezig zijn met hun tweede rondje. Dat kan twee dingen betekenen: zij zijn langzamer of ik ben sneller.

Bij de laatste afdaling voor het smalle bruggetje is het opnieuw druk en kan ik niet snel naar beneden. Misschien maar goed ook. Op de asfaltweg aangekomen merk ik dat ik niet veel puf meer over heb. Ik mik op een loper voor me, kom langszij en ‘leen’ hem om het tempo vast te houden. Hij gaat voor twee rondjes en slaat dus linksaf. Een eindsprint heb ik niet meer, maar op muziek van de Règâhs loop ik heel happy rechtdoor naar de finish.

Met dank aan Tom voor het inlopen en zijn optimisme, aan de ‘ladies in black’ voor hun enthousiasme, aan W. voor het laatste stukje meelopen, aan R. voor het aanmoedigen, aan C. voor haar steun vanuit de skybox, en dank aan RTC voor het organiseren.

Plaats: 54e van 82 (totaal 400). Tijd: 24,34. Resultaat: Toppie! en het T-shirt.

Foto’s: zie mediagalerij Puinduinrun.nl.

Jeroen Bonnes is de overall winnaar met een tijd van 37,45. Klasse!

Het Puinduinen parcoursrecord (34,25) van Khalid Choukoud uit 2006 is blijven staan. Hij koos vandaag voor de Mastboscross en finishte in Breda met een tijd van 34,02, net achter de Ethiopische winnaar Bonsa Dereda.  Geweldig!

Thomas Poesiat, de winnaar van de Puinduinen 2010, werd in diezelfde Mastboscross vierde, met een tijd van 34,27. Hartstikke mooi!