Waar loop je op dan?

Had patroonheilige-aller-schoenen Imelda Marcos hardloopschoenen in haar kast staan? Ik vermoed van niet. Zij was meer van het type hooggehakte sandaaltjes of zijden gevalletjes met van die enge spitsige punten waarvan ik niet begrijp hoe je daar in hemelsnaam al je tenen in gewurmd krijgt (nu te bewonderen in het schoenenmuseum in Marikina (Filippijnen). 

In schril contrast met de schoenen waar mijn voorkeur tegenwoordig naar uit gaat. Niet dat ik nooit op hakken loop, het is meer dat ik graag barefoot hardloop. En om dat te kunnen doen is het zaak om voetspieren, kuiten en achillespezen blijvend te trainen. Het is dus zinvol om ook buiten het hardlopen om schoenen zonder hak te dragen. Thuis loop ik op sloffen, geen probleem. Op het werk draag ik wisselend lage en hoge(re) hakken want representatief wil ook wat. Voor alle andere bezigheden buitenshuis heb ik een paar hakloze zwarte waterschoentjes gevonden. Twaalf euro, bij een doodgewone sportwinkel en ik kan er zelfs op hardlopen. Een vondst!

Eerder had ik er geen idee van dat hardloopschoenen net zo aan mode onderhevig zijn als alle andere schoenen (en auto’s en televisies en telefoons en ….). Sportschoenfabrikanten komen minstens twee keer per jaar met een nieuwe collectie. Ze komen eraan in maart. Nieuwe kleuren, nieuwe stiksels, nieuwe pasvorm, nieuwe materialen en ga zo maar door. Aan de ene kant om helemaal gek van te worden, maar aan de andere kant om helemaal gek op te zijn. Mijn ‘duurzame ik’ vind het allemaal overbodig en verkwistend maar mijn ‘consumeerenmeer ik’ wil die nieuwe schoenen gewoon hébben.

Naast die uiterlijkheden zijn er ook veranderende inzichten op schoen- en looptechnisch gebied. Want ja, ook de techniek is wel degelijk onderhevig aan mode. Op dit moment zijn twee theorieën overheersend die – gek hè – elkaars tegenpolen zijn. De ene gaat uit van hoe meer ondersteuning en demping hoe beter, want hardlopen vormt een enorme schokbelasting die opgevangen moet worden. Aan de andere kant van het spectrum wordt uitgegaan van hoe blotevoeterig natuurlijker hoe beter, want het lichaam zelf steekt zo in elkaar dat het die schokken van nature kan opvangen.

Ik voel me niet gekwalificeerd en niet geroepen om anderen te zeggen welke theorie ze zouden moeten aanhangen. Ieder zijn ding, dus zoek dat vooral zelf uit. Met veel plezier ben ik de natuurlijke variant aan het uitproberen. En daarbij op een probleempje gestuit.

Zoveel mogelijk loop ik met barefoot-stijl schoentjes op zachte bospaden of het strand, maar er blijven kilometers genoeg over waarbij de ondergrond asfalt is. Dat voelt anders. De Hoge Veluweloop bijvoorbeeld liep ik op mijn vff kso’s. Dat ging goed hoor, maar niet echt comfortabel. Eenzelfde afstand liep ik net iets prettiger op mijn Inov8 (Roclite268).

Je kunt ‘m niet tot de categorie barefoot rekenen, maar omdat het een trailschoen is ‘ie ook niet te vergelijken met de meer gebruikelijke dikgedempte soorten. Nadeel is dat – hoewel deze trailschoenen heel licht van gewicht zijn en een geweldige pasvorm hebben –  het toch méér schoen is dan de vff. Vandaar dat ik nu al een tijdje zoekende ben naar schoenen die minimaal zijn (barefoot benaderen) maar ook een pietsie demping hebben. Vergelijk het maar met zitten op een houten keukenstoel. Dat zit lekkerder met een kussentje.

Op zoek naar mijn ideale ‘kussentje’ heb ik mijn oog laten vallen op de volgende kandidaten van New Balance, Inov8, Merrell en Altra.

New Balance: de Minimus Road. Ziet er suf uit. Er is een 4mm hoogteverschil van hak (11mm) naar neus (7mm). Geen ‘zero drop’ dus. Maar wel specifiek ontworpen voor asfalt.

Ik mag niet van mezelf want ik heb al trailschoenen (alsof dat me gaat weerhouden), maar ik kijk likkebaardend naar de Minimus Trail (het oranje/zwarte uiterlijk van de herenuitvoering vind ik kicken. De damesuitvoering schijnt blauw te worden. Waarom, waarom, waarom? Kan iemand mij uitleggen waarom de (heren!) schoenontwerpers het nodig vinden om altijd weer de damesversie in een andere kleur te maken?

Inov8: Road-X. De eerste wegschoen van deze trailspecialisten. Ook weer met een hoogteverschil van hiel naar teen, maar als de pasvorm net zo geweldig is als mijn huidige paar ben ik verkocht. Jammer dat de kleuren zo feminiem zijn in wit met paarse accenten. In het najaar schijnt er een zero drop Bare-X op de markt te komen. Ben benieuwd.

Merrell: helaas geen wegschoen maar een trailschoen, dus leg ik mezelf net als voor de Minimus Trail een koopbeperking op. De Pace Glove (dames) ziet er wederom tuttiger uit dan de herenuitvoering, hoewel de rode kleur me wel aardig lijkt. Of ik ze wil hebben zal afhangen van de pasvorm. Voor heren is er de Trail Glove. Ze zijn wél zero drop en hebben een zooldikte van slechts 4 mm.

Altra: specifiek voor asfalt. De Intuition (dames) doet me denken aan ouderwetse gympen. Is het retro of is het oubollig? Ik heb ze nog niet in het echt gezien, laat staan in m’n handen gehad. Zero drop en een 12mm(!) zooldikte. Voor heren heet ‘ie Instinct.

En dan is er nog een die lekker gek is (gaat helemaal nergens over) en gemaakt van een of ander siliconenspulletje. De Evoskin. Hij staat al maanden op mijn verlanglijstje en ik ga ‘m zeker proberen.

 

Zondag loop ik de 10k in Schoorl. Afgelopen dagen ben ik alsmaar aan het twijfelen over welke schoenen ik zal dragen. De vvf speed waarin ik zo ontzettend lekker en met pret loop. Of toch de inov8 roclite die een dikkere zool heeft maar ook een hogere hak. Welke worden het?

Watch this space…