Eerste gewin is kattegespin (beach challenge 2011)

Gisteren heb ik me voor het eerst sinds lange tijd weer eens ondergedompeld in het wedstrijdgebeuren. Mijn laatste wedstrijd was op 17 april in Vught en de laatste wedstrijd die ik supporterde was de 24 uur van Steenbergen op 14 en 15 mei. Met gemengde gevoelens ben ik naar de Beach Challenge triathlon in Kijkduin gegaan. Ik kon zelf niet meedoen aan de Beach Run (balen) maar wel Tom aanmoedigen in de short-triathlon (leuk). Ik hoopte dat het zou helpen om mijn motivatie een boost te geven.

Van april tot nu ben ik vooral bezig geweest met mezelf en het niet kunnen/mogen lopen heeft een behoorlijke weerslag op mijn welbevinden moet ik bekennen. Ik vind het drie keer niks, de focus op wat zich allemaal afspeelt in mijn lijf en mijn geest. Liever richt ik me op wat er buiten mij gebeurt. Toch heeft het zin om stil te moeten staan. Het dwingt me om bewust te worden, om ‘aan den lijve te ondervinden’ wat de consequenties zijn van mijn handelen.

Na een dikke drie maanden intensieve behandeling bij de fysio lijkt het einde van de blessuretijd nu toch echt in zicht. In eerste instantie waren het mijn kuiten die opgekalefaterd moesten worden. Dat proces verliep eigenlijk heel voorspoedig totdat een vervelend spiertje zonodig moest protesteren. Blijkbaar was ik nog niet genoeg doordrongen van mijn kwetsbaarheid. Dat spiertje (de plantaris) bevindt zich diep bovenaan de kuit bij de knieholte en heeft een lange pees die doorloopt tot onder de hiel. Soms wil dat spiertje/die pees zich niet meer ontspannen en dat voel je. Bij iedere stap een felle pijnscheut van onder naar boven door mijn kuit. Gelukkig voor mij wist de sportarts er samen met de fysio wel raad mee. Na twee keer een trigger point massage heeft het zich gewonnen gegeven.

Al met al betekent het dat ik – weer – bij het begin moet beginnen. Vier keer een minuut lopen afgewisseld met een minuut wandelen. Rustdag. Vier keer anderhalve minuut, rustdag, vier keer twee minuten gevolgd door een rustdag enzovoort, enzovoort.

Mijn jaarplanning ligt aan gort. Mijn conditie is weg. Mijn motivatie wiebelt, maar ik hou vol.

Het toverwoord en mijn mantra voor de komende tijd: En-Zo-Voort.