Pompen of…

Verzuipen. De in rood skipak gehulde paspop weet nog net het evenwicht te bewaren en richt haar blik onaangedaan weer op de besneeuwde berghellingen die het piepschuim in de etalage van de buitensportwinkel moet voorstellen. In een momentje van onoplettendheid liep ik haar zowat van de sokkel. Een omkukelende mannequin had gegarandeerd de aandacht getrokken van de verkopers die in de verste uithoek van de winkel aan het zicht van potentiële klanten onttrokken druk zijn met het uitwisselen van de laatste roddels. Je moet als klant van goede huize komen om zo’n ‘werkoverleg’ te onderbreken. Ik waag het erop en overdreven keurig informeer ik “Waar kan ik de badmode vinden?” “Nergens, alles is weg, het is het seizoen niet hé, nu is het wintersport.” Zijn collega weet wel de weg in eigen winkel en wijst me naar een op sterven na dode hoek met restanten van wat een slechte zomer was: een stuk of wat gebloemde oversized shorts en een paar retestrakke speedo’s zoals Edwin Jongejans ze ooit droeg met op hetzelfde rek tropisch gekleurde driehoekjes bijelkaar gehouden door veters en zes badpakken, hoog opgesneden á la zus Daphne. “Heeft u een keuze kunnen maken?” Ha. Ha. Ha. Een volgende keer, zo neem ik me voor, geef ik die paspop opzettelijk een duw.

 

Ik heb een zwempak. Opgefrommeld in een plastic tas samen met een oude handdoek en een portemonneetje met € 3,15 en 50 cent voor een eigen kluisje. Ik voel me niet ouder dan een jaar of elf en door mijn hoofd spoken de scharnierende houten bankjes die de deuren van het altijd te kleine kleedhokje afsluiten, echoënde kinderstemmen, het rolfluitje van de in zogenaamd hygiënisch wit geklede badmeester, blote voeten kletsend op een natte tegelvloer en de adembenemende dampen van chloor die – zo weten we nu – de metalen dakconstructie van menig zwemhal wegvreet. Moeder!!! Hellup!!!

Waar ‘sportief aangelegde mensen’ zich bovenop hun hardloopinspanningen ook nog eens in het zweet werken door wandelen, pilates, touwtjespringen, zaalvoetbal of mountainbiken heeft het mij dankzij gezonde weerzin tegen alles wat naar sport ruikt opvallend weinig moeite gekost om crosstraining te vermijden. Ik zou weleens bewijzen dat het mogelijk is om hardloopprestaties neer te zetten zónder de gestaalde rompspieren die zo nadrukkelijk aangeprezen worden in de bladen. Ik zou de hardloopwereld versteld doen staan door links en rechts records te breken met twee vingers in de neus. Aan verbaasde journalisten zou ik geduldig neerbuigend uitleggen dat hardlopen geen ‘rocket science’ is en dat iedereen het kan. Ik zou…

“Je wilde toch meer hardlopen in 2013?”, is de reactie van Tom Glim op de ik-heb-een-badpak-tweet waarmee ik dat heuglijke feit wereldkundig maakte. Zo’n tweet zou je kunnen scharen in de categorie van de peuter die mama trots wijst op de versgedraaide drol ín het potje, ware het niet dat er een bekentenis van formaat in verscholen ligt. Alle zou’s ten spijt moet ik toegeven dat de gedroomde records worden opgetekend in het parallel universum waar zich ook de journalisten ophouden. Niet zij zijn verbaasd, maar ik ben het die in quasi-verwondering constateert dat rocket science wel degelijk enige intelligentie vereist en dat enkel het bezítten van rompspieren geen garantie biedt op een podiumplaats.

Crosstraining om meer te kunnen hardlopen dus. De vele gezondheidsvoordelen van ‘bewegen in water’ hoef ik hier niet toe te lichten die googelt u zelf maar als u wilt. De keuze voor deze specifieke trainingsvorm is gelegen in het feit dat het géén sit-ups zijn en in het gezegde je moet ‘vuur met vuur bestrijden’. Gezien het water mij figuurlijk aan de lippen staat gaat datzelfde water er – letterlijk – voor zorgen dat ik niet zal verzuipen. Zeeuws-Vlaanderen is ooit een jaar lang mijn thuis geweest en daarom voel ik me gerechtigd om het zó uit te drukken: Luctor et Emergo!

Mijn afkeer van schaarsgeklede nattigheid maakt het tot een hele toer om van zwemmen een terugkerend gebeuren te maken. De eerste plons heb ik inmiddels achter de rug. Daar zal ik in het kader van ‘overdrijven is ook een kunst’ een volgende keer over vertellen.