#tbts… komt voor de bakker

“Als je wilt mag je het aantal trainingen opvoeren naar drie keer per week.” Het is dat er een hoge balie tussen ons in staat anders had ik haar als een kind in de rondte gezwierd, mijn fysio. Met een enorme grijns verscholen onder een warme sjaal fiets ik naar huis. Nog drie nachtjes slapen…

Halverwege die derde nacht gaat er iets vreselijk mis. Met een persoonlijk record op de 3 meter sprint red ik het om precies op tijd boven een teiltje te hangen. “Daar gaat m’n loopzaterdag”, schiet het door m’n zere hoofd, ras gevolgd door “Ik heb Janie in m’n hoofd”. Het huilen staat me inderdaad nader dan het lachen als ik na een paar rusteloze uren wakker wordt met koorts, hoofdpijn en misselijkheid om U tegen te zeggen.

… … …

Ergens op Schouwen-Duiveland trekken trailrunners een spoor door sneeuw en zand. Hun feestje heet Trail by the sea. Dat van mij past onder dezelfde hashtag maar heet Teiltje bed teiltje slaap.

… … …

Vandaag genoeg geziekt, ik ben het zat. Weg met slappe thee en beschuit, koffie en een stevige boterham daar ga ik voor. Buiten is het waterkoud en ik denk “even snel naar de bakker en weer naar huis”. Maar… de frisse (zee)lucht werkt als doping en als bezeten fiets ik voorbij de bakker, door het Haagse Bos tot over de Benoordenhoutseweg naar Clingendael waar een betonplaten fietspad op me ligt te wachten.

Zittend op een bankje trek ik mijn schoenen en sokken uit, toekijkend hoe een waterhoen traag over de sloot loopt. Het hoen is licht genoeg om niet door de smeltende ijslaag te zakken, zijn pootstappen produceren een soort van nat krakend geluid. Mijn voetstappen zijn onhoorbaar boven het zjoeshzjoesh-geluid van m’n winterjas. Vier keer twee minuten kan prima zonder hardloopoutfit. Uh, in gewone kleren bedoel ik. Spijkerbroek, t-shirt, trui, winterjas, handschoenen en blote voeten blijkt een effectieve combi bij deze  temperatuur (een graad of 3). Ja natuurlijk trekt het koude beton het gevoel uit m’n voetzolen, maar da’s helemaal niks erg op deze – relatief schone – gevaarvrije ondergrond. Vrolijk trippel ik heen en weer op het schema van de fysio en tegen de tijd dat ik aan de laatste twee minuten begin hebben de meeste zenuweinden zich hervonden. Dag waterhoen. Hallo bakker.