Ongegrond
Why? Waarom ik op blote voeten loop en “of dat niet vreselijk zeer doet”, wordt me met enige regelmaat gevraagd. Passerende fietsers die van verbazing tegen een lantaarnpaal dreigen te knallen. Dames aan de wandel die elkaar aanstoten “kijk die dan”. Kinderen die wijzen naar “een mevrouw op voeten”. Hardlopers die als standaardopening kiezen voor “Wat als er glas ligt?” of voor “Oei, is dat niet koud?”
De verwondering van niet-hardlopers leidt tot aardige gesprekjes. Dit in tegenstelling tot de lichte irritatie die ik voel bij eenzelfde nieuwsgierigheid van wel-hardlopers. Waar dat aan ligt beschreef ik hier al. In een poging enig licht te doen schijnen op wat mijn voeten en ik zoal aan ondergrond ervaren, geef ik u: plaatjes.
Houtsnipperpad bij landgoed Reigers-
bergen. Mét schoenen geweldig fijn want heerlijk verend. Zonder schoenen – voor mij – ondoenlijk.
Tartan van atletiekbaan HAAG. Best lekker, al heb ik het vermoeden dat het na x-aantal rondjes minder prettig wordt.
Antislip brugdek met kleine steentjes die in het begin lastig bleken, maar waar ik nu aan gewend ben.
.
Asfalt met bitumen reparatiestroken: heerlijk zolang de temperatuur het toelaat.
.
Betonplaten in de regen: een van mijn favorieten want vlak en verrassend zacht.
Ouderwetse klinkers zijn zacht maar door de ruime voegen en ongelijke ligging behoorlijk onhandig.
.
.
.
Nog meer lekker asfalt. Het ene asfalt is het andere niet maar dit specifieke soort, daar zou ik uren op kunnen lopen.
In tegenstelling tot de betonklinkers met grind erin. Wat een rotdingen zijn dat zeg. Vooral te vinden bij parkeerplaatsen en uitritten.
.
Duidelijk verschillend. De roze betonklinkers met smalle voeg zijn heel aangenaam. De recent gelegde smalle klinkertjes ook. Ik geloof dat ze ook in gele uitvoering voorkomen.
.
.
De natuur in: een ruiterpad in het Haagse Bos. Van dichtbij lijkt het rampzalig. Toch heel aardig te belopen, afgezien dan van de kuilen die de paardenhoeven maakten.
.
.
.
Schelpenpad, vrij recent gestrooid. Echt niet leuk. Gaat lang duren voordat mijn voeten daar zonder noemenswaardig ongemak overheen kunnen. Tot het zover is laat ik deze graag aan mij voorbijgaan.
.
.
.
Gewoon bospad zoals in het Haagse Bos gebruikelijk. Als de her en der steentjes nét iets kleiner zouden zijn, zou het in de buurt van ‘best te doen’ zijn. Nu lukt het me een paar honderd meter als het dan toch moet.
.
.
Fietspad in het Haagse Bos met een fors aandeel klei erin verwerkt. Best te doen eigenlijk. Benieuwd hoe het in de regen aanvoelt. Glibberig?
.
.
.
.
.
Beukenbloesem. Beslist poezelig te noemen. Hooi-koortsigen hebben er mogelijk een godsgruwelijke hekel aan maar van mij mag elk bospad en elk wegdek met een dikke laag van deze pluizenbolletjes bestrooid worden. Feestelijk!
.
In de betonplaten van het fietspad dat landgoed Clingendael omarmt, loop ik over geraamten van bladeren. Els. Eik. Iep en Gingko. Fossiele kunstwerkjes nu, voor altijd bewaard.
.
.
.
.
Wij mensen hebben een fors uitgevallen carbon footprint en bij de vele ‘waaroms’ vind ik het mooi meegenomen dat die voetafdruk van mij verdwijnt als sneeuw voor de zon!
.
Wat daaronder tevoorschijn komt is fris groen en vrolijk!
P.S. Hoe zit het nou met glas, vraagt u zich af. Wees gerust. Uw angst is, zoals de titel van dit stuk aangeeft, ongegrond. Ik moet de eerste scherven nog zien. Dat geldt trouwens ook voor (injectie)naalden.
annelooptlangzaamhard 
Ja, er zijn veel soorten ondergrond waar je al dan niet lekker op kunt lopen, alleen ben je, in mijn ogen, de fijnste ondergrond vergeten… Het strand…. 🙂
Mooi overzicht Anne. En inderdaad, erg herkenbaar.
De reacties die je krijgt kunnen over het algemeen de toets van de originaliteit niet erg doorstaan. En geven vaak in hoge mate aan hoe mensen er zelf in zitten. Als je hartje zomer de vraag krijgt of dat niet koud is, op blote voeten, zegt dat vermoedelijk vooral iets over de vraagsteller. En mensen die veel dingen ‘vies’ vinden maken zich altijd druk over de hondendrollen die je kunt tegenkomen.
Een andere categorie wordt gevormd door de mensen die vermoeden dat ik het doe om beter ‘geaard’ te zijn, en mij vertellen dat het zo goed voor me is.
Ach ja, het blijft grappig, en kwaadmaken doe ik allang niet meer.
Ik loop sinds kort in mijn eigen wijk op blote voeten. Bekenden moeten er nog aan wennen en waarschuwen mij oprecht voor glas. En vragen of ik naar Afrika op vakantie ga.:-)
Afrika. Die had ik nog niet eerder gehoord.
Hi Anne,
Waarom niet op blote voeten lopen …… ooit moet de vraag omgekeerd zijn geweest denk ik, maar daar staat niemand meer bij stil, behalve misschien als hij/zij ermee geconfronteerd wordt door een barefoot runner 😉
Keep running anyway,
groetjes,
Dorothé
Wow! Blijkt maar weer dat je als ‘blotevoetenloper’ uiteindelijk veel meer zintuigen gebruikt en goed op je heenkijkt. Het is me nooit zo bewust opgevallen hoeveel verschillende soorten wegdek er wel niet zijn! Dank voor deze heldere inkijk 🙂
Het is heel erg herkenbaar en ik ben al aan het brainstormen voor een 2e editie van dit feuilleton
Jij zult nog wel meer reacties krijgen dan ik op de vff. En net als jij kan ik er soms goed tegen, maar er zijn momenten en opmerkingen…. #grrr
Lekker alle opmerkingen naast je neer leggen en heerlijk verder lopen op die blote pootjes! 🙂