Ongegrond [Johannes de Loper]

Voor de allereerste keer een gast op dit blog: Johannes de Loper, niet de minste van het stel en een heuse éminence grise.

Deze blogbijdrage is een vervolg op de blogpost van Anne. Ze vertelt met mooie beelden over de soorten ondergrond, die ze aankan en tegenkomt. Voor blotevoetenlopers een heel herkenbaar verhaal. Ik heb gemerkt dat ondergrond en de beleving daarvan varieert. Als je begint met op blote voeten lopen, dan is de zool van je voet zacht en week en kan nog niet zoveel hebben. Je zou denken dat wij blote voetenlopers een keiharde centimeter dikke laag eelt onder onze voeten hebben, maar dat is niet zo. We hebben wel een dikkere huid, het voelt taai en tegelijk ook soepel aan, een beetje als een rubberen zool. Hier en daar een butsje zie ik onder mijn voeten. Met zo’n 80 kilometer per maand op blote voeten worden ze goed gebruikt.

Ik loop het merendeel van mijn kilometers over bospaden, duinpaden en het strand. Dat loopt voor mij het lekkerste. Het eerste jaar dat ik liep, had ik nog onmiskenbaar last van takjes, dennenappels en andere oneffenheden. Dat gaat nu heel veel beter. Niet alleen maakt een betere voetzool het verschil. Je leert na verloop van tijd meer ontspannen te gaan lopen, je techniek verbetert. Als ik op schoenen loop ervaar ik, dat ik minder netjes en met minder techniek loop. Dat is zelfs meetbaar met een metronoom, een apparaatje dat je kunt laten bliepen in het tempo van je pas. Op Vibrams ligt mijn ideale comfortzone tempo ergens tussen de 170 en 175 passen per minuut, terwijl dat bij het lopen op blote voeten tussen de 175 en 180 ligt.

De afzet van de pas bij het lopen op blote voeten is dus minder krachtig en korter dan op (minimale) schoenen. Ook het landen op de meeste ondergrond is anders. Je probeert op blote voeten daar te landen, waar je het beste de landing kunt opvangen. Dit is de voorkant van je voet aan de buitenkant. Als je je voet aanraakt, merk je dat dit gedeelte van je voet veert als een boxermatras. Daarna land ik zachtjes op de rest van mijn voet, waarbij ik probeer niet of nauwelijks mijn tenen te gebruiken. Doe je dat wel dan is de kans op blaren niet geheel uit te sluiten.
Blaren ontstaan door wrijving. Technisch lopen voorkomt dit. Een ander truc is van te voren je voeten in te smeren met vaseline. Vaseline geeft minder wrijving aan je voeten. Bijkomend voordeel van Vaseline is dat het isoleert. Een erg koude of natte ondergrond kan het lopen op blote voeten onmogelijk maken. Bij mij ligt de grens vlak onder het vriespunt. Het begint bij een graad of 5 of zelfs al onder de 10 graden als het nat is, je gaat je voeten niet meer voelen, dat kan vervelend zijn. Sommige soorten zoals ruw asfalt, zoals Anne dat beschreven heeft, worden ineens beloopbaar. Alleen waar je anders door pijnsignalen wordt gewaarschuwd, moet je nu uitkijken dat je niet ongemerkt je voeten kapot loopt.

Sneeuw is als ondergrond een sensatie, echt!. Als tip kan ik je meegeven dat het slim is eerst even 10 minuten met sokken en schoen je voeten goed warm te lopen en te laten doorbloeden. In mijn ervaring is het dan geen enkel probleem een minuut of 10 door de sneeuw te rennen. De sneeuw vormt zich naar je voet, knispert en een aangename tinteling maakt een blij en vrolijk gevoel in je meester. Strand is een ondergrond, die het gevoel van sneeuw benadert. Zand vormt zich naar je voeten, Op schoenen moet je zand verplaatsen om grip te krijgen, dat is het verschil. In de zomer is het heerlijk door het lauwe ondiepe water te lopen. Op blote voeten ben je nooit meer bang voor onverhoedse golven die je natte voeten geven. Schelpen, scheermessen (soort schelp) en kwallen zijn de enige obstakels. Je kunt daar op zich instappen, maar beter er omheen lopen. Ik hoop dat ik je niet afschrik met het melding maken van deze obstakels. Obstakels zijn inherent aan de uitdaging die lopen op blote voeten geeft. Die uitdaging maakt het blote voeten lopen zo leuk. Je loopt nooit zomaar, je zintuigen staan veel scherper afgesteld en die sensatie is wat het lopen op blote voeten machtig mooi maakt. Een keer struikelen over een boomstronk of een paar stevige blaren oplopen zoals bij het rondje van Tilburg, met 13 kilometer over niet echt makkelijk asfalt neem je dan maar voor lief.

Naar een idee van @olaflandzaat vormt dit de 2e ronde van een bloggende blotevoetenlopers estafette. Het baton voor de 3e ronde geef ik door aan … @PeterVanRijn