Hulp nodig? Help!!!

Nee hoor. Ik geloof van niet. Valt reuze mee. Een paar kleine dingen maar die kunnen wachten. Ahum, eigenlijk wel ja. Ik weet het niet precies. Ik geloof van wel. Best veel nog. Ja behoorlijk wat. Verrek, ik krijg het nog druk. Jeetje. Hellup!!!

Ziedaar mijn antwoorden op de vraag die me afgelopen weken met enige regelmaat voor de voeten geworpen werd: “Moet je nog veel doen?”

Daar zit ik dan, met m’n handen in het haar. Hoe krijg ik het in hemelsnaam voor elkaar om op 20 september m’n zaakjes op orde te hebben voor vertrek. Wat is het precies dat er geregeld moet worden? Sinds ik het grote plan de wereld in heb gegooid is er onder mijn schedeldak een zwart gat ontstaan dat alles wat ook maar in de verste verte lijkt op ‘praktisch, handig of logistiek’ opslokt om nooit meer tevoorschijn te komen. Alsof er niet nagedacht moet worden over wat als het huis niet verkocht is, wat neem ik (niet) mee, hoe weet ik de weg, hoe vul ik de gaten op in overnachtingsplaatsen, hoe genereer ik meer aandacht, hoe train ik, wat… Fsljioep, telkens als ik m’n laptop tevoorschijn haal om nu eindelijk actiepunten te noteren laat ik me verleiden door een van de miljoenen nutteloze zaken die zuiver en alleen in het leven zijn geroepen om een mens van het werk te houden: een potje wordfeud, een filmpje op YouTube, even de tuin in, Murder She Wrote op 13th Street, hoogste tijd om te lunchen, even de deur uit. Waar was ik ook alweer mee bezig? O ja, voorbereidingen.

Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.

De wereld zij dank voor mensen als Diana Vermeij, fan van het allereerste uur en bedreven in het slaan van spijkers met koppen: “Kom op Anne, als bijdrage aan je plan ga ik een website voor je bouwen en wel nu.” Nog geen week later vliegen de eerste ontwerpen mijn mailbox binnen.

De wereld zij dank voor Arthur Tolsma, even gul als begaafd: “Strak plan Anne, ik sponsor graag een maaltijd”. Die maaltijd werd een avondvullend gesprek met Arthur als coach/ondernemer/adviseur. Nog voor het nagerecht ligt er een lijst met argumenten waarmee ik potentiële sponsors overtuigend kan benaderen.

De wereld zij dank voor Bob Stultiens, ultrakanjer en allround goed mens. “Zo mooi wat je gaat doen. Zeg het maar als ik ergens over kan meedenken”. Een trainingsschema dolgraag, want hoe kom ik anders van 1 uur hardlopen naar 1 jaar hardlopen. Twee mailtjes, een tweet en een lang telefoongesprek later ben ik verzekerd van zijn onvoorwaardelijke steun, een op mijn lijf geschreven flexibele, verantwoorde opbouw en een logeeradres.

De wereld zij dank voor jou! Lezer van dit blog, volger via twitter of facebook en vrienden en familie die spontaan steun aanbieden, veelal in de vorm van een maaltijd en/of onderdak. In de twee weken na de eerste aankondiging ontving ik 62 logeeradressen, uit bijna alle delen van het land. Dat voorspelt veel goeds.

Bij het schrijven van dit stuk is er ongemerkt een middag verstreken (Wat! Een hele middag voor die paar regels? Hoe bestaat het.) en nog steeds niets over wat er nog ontbreekt, niets over wat ik nodig heb om op 20 september goed voorbereid van start te gaan. Hoe komt dat? Ik doe m’n ogen stijf dicht, de blik gericht op het zwarte gat onder mijn schedeldak: verrek, daar straalt een sterretje. Eindelijk gaat het licht aan: het is allemaal angst. Bang voor het donker? Nee, bang voor mezelf. Dit plan, deze reis is dan wel ontstaan uit de vraag ‘waar word je blij van’, maar het is méér. De vorm heb ik expres zó bedacht dat het me dwingt uit mijn schulp te kruipen, mijn angst te overwinnen om eens een andere kant van mezelf te tonen – voor wie in horoscopen gelooft, ik niet, mijn sterrenbeeld is dat van de Kreeft. Aan die mooie glanzende harde buitenkant heb ik jarenlang gewerkt, dáár wilde ik de aandacht op gericht hebben. Zólang en zo hard poetste ik op dat harnas dat ik vergat dat het slechts de helft is van wie ik ben. (Niet dat er iets mis is met een halve kreeft,  maar alleen als ‘ie gekookt, gebakken en overlangs gesneden is zodat het ziltzoete vlees tevoorschijn komt. Kannibalistische neigingen zijn mij niet vreemd.) Nu ik eenmaal heb ontdekt dat die zachte binnenkant er ook toe doet, is er geen weg terug. Solo, op blote voeten door Nederland… kwetsbaarder kreeg ik het niet bedacht. En nu heb ik dus hulp nodig. Help!!!

Hoe kun je bijdragen? Een verlanglijstje

Maak reclame: deel je enthousiasme over mijn zwerfafvalreis met zoveel mogelijk mensen, des te groter wordt het succes.

Kom in actie: beheers je niet, trakteer jezelf op een goed gevoel en ruim 1 stuk zwerfafval per dag op. Je mag er tegen mij over opscheppen, hier op dit blog of op facebook en/of twitter @vandalenanne.

Vind een sponsor: welke organisatie/bedrijf of persoon neemt mijn bescheiden onkosten voor zijn rekening en levert op die manier een positieve bijdrage aan de vermindering van plastic soep en een schoner, vrolijker Nederland.

Filmpje: ben jij handig met een camera en goed in filmpjes maken? Je eerste opdracht is een reportage maken van de start van mijn reis op 20 september vanuit Den Haag.

Media/communicatie: welke organisatie/bedrijf of persoon neemt voor mij de zorg uit handen en regelt publiciteit, acties en contacten met de pers.

Rugzak: een lichtgewicht model specifiek voor hardlopers, voldoende ruimte voor een setje kleding, liefst met apart vak voor een of twee bidons.

GPS horloge: dat zou fijn zijn! Ook advies over de verschillende type/merken is welkom.

Logies: met name zoek ik nog adressen in Friesland, de Zeeuwse eilanden en het noorden van Noord-Holland incl. de Waddeneilanden.

Massage: au, au, au, mijn spieren krijgen heel wat te verduren. Sportmassage is meer dan welkom, noodzakelijk zelfs. Welke masseurs houden mij op de weg?

Yoga: helpt me te ontspannen en tegelijkertijd om sterk te blijven. Waar mag ik onderweg bij een les aanschuiven?

Tellen: een eenvoudig lichtgewicht handtellertje zodat ik stuks zwerfafval kan tellen.

Wegen: een lichtgewicht veerweegschaal zodat ik kilo’s zwerfafval kan tellen.

 

Meer?
Vooruitdenkend: in de plaatsen waar ik kom wil ik samen met jou en zoveel mogelijk anderen zwerfafval opruimen. Denk aan andere zwerfafvalruimers (inderdaad, er zijn er meer die doen wat ik doe), atletiek- en sportvereniging, je eigen hardloopgroep, trainingsmaatjes, school, gemeente, bewoners in zorginstellingen, leden van de hondenclub, etc. etc. Het organiseren van zo’n actie laat ik aan jou over want jij kent je eigen dorp/stad het beste, jij kent de mensen en jij weet hoe ze te bereiken. De – toekomstige – website geeft ruimte om die evenementen aan te kondigen.