Glas
10 juli 2013
Gelukt! Na bijna zes maanden spieden en speuren liggen ze eindelijk voor m’n voeten: glasscherven.
Het is even spannend als saai. Spannend namens de tientallen mensen die me telkens op het hart drukken om toch vooral voorzichtig te zijn “kijk je uit voor glas!” Saai omdat deze scherven zo dood zijn als een pier. Dit glas stuitert niet, het springt niet, het ligt daar maar te liggen. Flauw hoor. Ik stap er overheen en vervolg mijn weg.
= The End =
6 reacties
leave one →
annelooptlangzaamhard 
Het mooie aan glas is dat het je altijd tegemoet glinstert en dan duurl het even tot je er in trapt, ’t is mijn in duizend kilometer maar 1x overkomen, niet pijnlijk, geen bloedbad en de splinter was er net zo makkelijk weer uit als dat ie er in ging.
Ik vond er gisteren ook 🙂 Hoe toevallig… En aan de overkant stond een meisje de scherven te zoeken van het flesje dat ze zojuist liet vallen.
Gelukkig zag je de dode scherven op tijd 🙂
Je telt pas mee als je een keer een glasscherf of -splinter in je voet hebt gehad. Daar moet je doorgaans heel wat kilometers voor maken. Je hebt een beetje geluk nodig om de juiste glasscherf te ontmoeten. De klik moet er zijn. De meesten doen me niets, raken me niet, weten totaal niet tot me door te dringen.
Laatst was het dan eindelijk weer eens raak. Het bleef bij een kus, geen langdurige omhelzing. Jammer, want het was best een lekker stuk en bovendien nog maagd getuige het bloed dat vrijkwam na het lichamelijk contact.
Thuis heb ik mijn voeten in een bak met koud water geplaatst. Kwartiertje nagenieten. Voeten afdrogen. Nauwelijks nog een wond zichtbaar, geen hinder meer gehad. Teleurstellend!
Ha Andries, je kunt het dus wél: leuk schrijven. Bedankt voor deze originele aanvulling.
Dank je wel Anne, voor je opmerking én je inspiratie. Dat bracht iets in mij in beweging. Hiephoi!